Ik was iemand die 120 dingen deed op een dag, sportief en zeer actief was.

In 2012 kreeg ik op 40 jarige leeftijd, door een fout tijdens een operatie, een dwarslaesie . Ik kwam lopend en gezond de kliniek binnen en ging er in een rolstoel weer uit en de diagnose was dat ik hoogstwaarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen.

Toen ik dit hoorde zei ik al vrij snel ik ga voor lopen en niet minder als voor lopen! Ik zette mezelf voor 200% in en leerde mezelf buiten de revalidatie veel dingen aan. Dat ik in die tijd doodongelukkig was kon ik niet zeggen. Dit komt mede omdat ik altijd gedacht heb; ik heb dit nu, zit in de rolstoel en kan er maar het beste, het beste van maken.

Ben je negatief dat is ook niet leuk want dan stoot je jouw partner, familie, vrienden en kennissen af en ben je zelf positief en gewoon vrolijk dan komen ze en helpen ze je hier doorheen komen. Kijk, sommige mensen vechten er nog zo hard voor en gaan nooit meer lopen zoals ik nu doe met rollator. De keuze om het beste of het slechtste ervan te maken ligt niet bij een chirurg,maar die ligt bij jezelf en zal je ook verder brengen, in - of uit een rolstoel.

Er is veel afgenomen in mijn leven,maar het heeft ook wel wat moois toegevoegd!! Positiviteit brengt je meer en doet de pijn van elke dag je een beetje vergeten!!

Heidie van Vlerken