Lees de pagina voor
Dat mijn leventje drastische veranderingen aannam nadat ik in 2006 ben gevallen tijden een prijsuitreiking is een feit dat ik geaccepteerd heb. Hierdoor kan ik verder met mijn leven en kijk ik wat nog WEL tot mijn mogelijkheden behoort.
Alles uit de kast, gevallen maar niet gebroken
... is de titel van het boek dat ik heb geschreven nadat ik ernstig ten val kwam tijdens een prijsuitreiking met een paard, in maart van 2006. Met dat boek wilde en wil ik laten zien dat er naast de beperkingen die een tegenslag vaak met zich meebrengt ook nog zoveel mogelijkheden zijn.
Met mijn verhaal heb ik verschillende personen weten te bereiken, maar ik zou nog zoveel meer mensen willen steunen met positieve ervaringsverhalen van verschillende tegenslagen om ze aan te sporen om door te knokken. Welke wegen hebben anderen bewandeld en waar hebben ze welke afslagen genomen? Ik heb mijn eigen visie verderop op deze site verwoord, maar kort gezegd komt het erop neer: wanneer je positief naar je toekomst kijkt, kan je zoveel meer.
Mijn geschiedenis Mijn ouders zijn ondernemers in Aduard, Groningen. Dat ze mij in 1986 op de wereld hebben gezet, daar ben ik ze nog iedere dag dankbaar voor.
.jpg)
Tot drie weken voor mijn twintigste verjaardag verliep mijn leventje voorspoedig.
De paardensport werd door mij fanatiek beoefend en ik reed met verschillende paarden tot in de hoogste klasse van de landelijke springsport. Op het HBO studeerde ik Facllity management.
maar ik had – achteraf gelukkig - nog geen duidelijk toekomstplan voor ogen. In maart 2006 viel ik van mijn paard. Ondanks dat ik een cap droeg en dat mijn paard eigenlijk heel rustig vanuit stilstand begon te steigeren, vielen we en kwam ik heel ongelukkig terecht.
Met een ambulance opgehaald
en daarna een coma van anderhalve week en drie weken in lager bewustzijn. Toen ik bijkwam, moest ik opnieuw leren lopen en praten. Stukje bij beetje, met geduld, revalidatietherapie en veel doorzetten, kwam het wel terug. Wat was het heftig dat alles zo traag ging en onbevestigd!
Ook mijn herinneringen waren gedeeltelijk weg,
hoewel er in de loop der tijd wel weer het één en ander terugkwam. Maar goed, in mijn bewegen en denken zal ik trager blijven dan ik was; een feit dat ik inmiddels heb geaccepteerd. Hierdoor kan ik verder met mijn leven en kijk ik wat nog WEL tot mijn mogelijkheden behoort. Mijn motto:
"gaat het niet linksom dan misschien wel rechtsom, of anders proberen we het onderdoor of bovenlangs."
Van huis uit ben ik altijd enorm gedreven geweest. In de paardensport ging ik altijd voor de winst en ook in mijn revalidatie haalde ik alles uit de kast om weer een redelijk zelfstandig leven te kunnen leiden. Met de mensen in mijn naaste omgeving maakte ik weer plannen voor de toekomst. Wel ontbrak er - de eerste jaren na mijn val- iets in mijn toekomstplannen: een partner!
Krachtige groet,
Tineke Kingma
https://www.facebook.com/tineke.kingma
Tweets Tineke
meer dan een jaar geleden
meer dan een jaar geleden
meer dan een jaar geleden
meer dan een jaar geleden
